Τα έντεκα τραγούδια, κάποια από τα οποία συμπεριλαμβάνονται και στο promo άλμπουμ “Καλημέρα Τυχερέ Άνθρωπε” (2007), βαδίζουν επάνω στον δρόμο του αμιγώς ηλεκτρικού ήχου, της rock και της pop, grunge, alternative, νεο-folk αισθητικής των ’90s, με πιο «εμπλουτισμένες» ενορχηστρώσεις, που ξαγρυπνούν στα ηχεία μας. Η χρήση πνευστών και πιο συγκεκριμένα της τρομπέτας, απομακρύνει τις μελωδίες τους από το «ξερό» και «επαναλαμβανόμενο» αδιέξοδο της έλλειψης φαντασίας, προσγειώνοντάς τες σ’ έναν υπόκωφο λυρισμό. Η ζωντανή ηχογράφηση, διασκευή στο τραγούδι “Το Μινόρε Της Αυγής”, υπό το προσωπικό τους μουσικό βλέμμα, αλλά κυρίως -μεταξύ άλλων- τα “Δεν Είμαι Αριθμός”, “Όλα Είναι Απέραντα”, “Κι Αν Μοιάζει Η Μέρα” συγκαταλέγουν αυτόν τον δίσκο σ’ αυτούς που αξίζουν να ακουστούν.

Οι στίχοι του Ηλία Πολυχρονόπουλου ανατρέχουν στις εσωτερικές διαδρομές του ανθρώπου, ζωγραφίζοντας παράλληλα το κοινωνικο-πολιτικό κάδρο των καιρών μας. Απόδειξη αυτών, το τραγούδι “Δεκέμβρης”, ήδη γνωστό από ένα demo (2010), που είχε μοιραστεί από χέρι σε χέρι και περιελάμβανε -επί πλέον- τα “Δεν Είμαι Αριθμός” και “Ο Φύλακας Της Φωτιάς”, και το οποίο επαναφέρει τις μνήμες των «δεκεμβριανών» στην Αθήνα. Αλλά και το “Περίεργο;”, που μας μεταφέρει σε μια κατάσταση όπου «δεν θα πονάει η μοναξιά», αφού οι «δυο» μας θα επιστρέφουμε ως «ένα» στην αβρότητα των προσδιορισμών. Την ατμόσφαιρα του δίσκου αναδύει το artwork, βασισμένο στις φωτογραφίες της Βάλιας Λιόντου, ο φωτογραφικός φακός της οποίας, αποτύπωσε ό,τι διαγράφεται πίσω από τις εικόνες και κατάφερε να μετατρέψει το «αόρατο» σε «ορατό» και τους Προφίλ παρόντες στον χωροχρόνο μας.

Τα “Αόρατα Παιδιά” προχωρούν ανάμεσα σε σκονισμένες ιδέες, ερωτήσεις, παρατηρήσεις, δίπλα μας, κάθε στιγμή που τους απλώνουμε το χέρι. Ανασαίνουν την νύχτα που σε «πάει σε μέρη κρυμμένα καλά», επάνω σε κάποια σκηνή, με όλους εμάς που αναμένουμε να τους χειροκροτήσουμε!

www.profil.band