ΠΡΟΦΙΛ καλωσήρθατε στην Minor Underground και σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιερώνετε σε αυτή τη συνέντευξη.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ποιοι είναι οι ΠΡΟΦΙΛ, πότε και πως ξεκίνησαν όλα;

Οι Προφίλ αποτελούνται από τους Πέτρο Κασιμάτη (φωνή), Γιώργο Συλλιγάρδο (κιθάρες), Μανόλη Ρίζο (τύμπανα) και Ηλία Πολυχρονόπουλο (μπάσο). Όλα ξεκίνησαν το 2000 όταν στο σπίτι του Γιώργου μια παρέα 5 φίλων (μέχρι το 2008 στη σύνθεση του γκρουπ συμμετείχε και ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος) αποφασίσαμε να σκαρώσουμε ένα γκρουπάκι. Η συνέχεια μας βρήκε το 2003 να κάνουμε το πρώτο μας demo, το 2007 το πρώτο μας promo – lp (Καλημέρα τυχερέ άνθρωπε), το 2010 ένα demo 3 κομματιών με αφορμή τα γεγονότα του Δεκέμβρη 2008 και το 2015 το πρώτο μας ολοκληρωμένο δίσκο, τα ‘Αόρατα Παιδιά’.

Πως θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας και γιατί θα λέγατε ότι είναι διαφορετικός από άλλους του είδους σας;

Ο ήχος μας έχει επιρροές από πολλά μουσικά ρεύματα και περιόδους της ελληνικής και ξένης ροκ σκηνής. Όλα τα μέλη των Προφίλ τοποθετούμε την προσωπική μας αισθητική και άποψη, με τον τρόπο μας, κατά τη διάρκεια της σύνθεσης των τραγουδιών μας. Επίσης προσπαθούμε να συμπεριλάβουμε στο στίχο μας οτιδήποτε μας απασχολεί, προβληματίζει, τσαντίζει, ενθουσιάζει κλπ. Η αγάπη που έχουμε μεταξύ μας, αλλά και η ομαδικότητα που έχουμε επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια καταφέρνοντας να κρατήσουμε μακριά από λογικές εμπορίου τη μουσική μας και το βιοπορισμό της μπάντας μας πιστεύουμε ότι προσδίδει κάτι το διαφορετικό στο συγκρότημα μας. Φυσικά δεν θεωρούμε ότι είμαστε οι μοναδικοί που λειτουργούμε με αυτό τον τρόπο. Παρακολουθούμε και εμπνεόμαστε από γκρουπ και καλλιτέχνες που με παρόμοιο τρόπο έχουν καταφέρει να πορευτούν.

Μιλήστε μας για τον πρώτο δίκο σας “Αόρατα Παιδιά”, τα χαρακτηριστηκά του αλλά και το πως και το πόσο αλλάξατε τα κομμάτια σας από το promo LP του 2007 μέχρι το δίσκο του 2015.

Είναι λογικό μέσα στα 8 χρόνια που μεσολάβησαν από το ‘Καλημέρα τυχερέ άνθρωπε’ έως τα ‘Αόρατα παιδιά’ να αλλάξουν πολλά στο ήχο μας. Ένα γκρουπ είναι σαν ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται, μαθαίνει, εμπλουτίζεται με εμπειρίες, επηρεάζεται από τα τεκταινόμενα στο περιβάλλον του κλπ. Θεωρούμε ότι πέρασε μία περίοδος όπου βελτιωθήκαμε μουσικά, αποκτήσαμε γνώσεις πάνω στο κομμάτι της παραγωγής και ωριμάσαμε σαν άνθρωποι. Όλα αυτά αποτυπώθηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα ‘Αόρατα παιδιά’. Κυρίως σε κομμάτια που υπάρχουν και στα δύο project (‘όλα είναι απέραντα’ και ‘κελιά’) η διαφορά θεωρούμε ότι είναι πολύ εμφανής.

Ποιό τραγούδι σας πιστεύετε ότι αγαπήθηκε περισσότερο από τον κόσμο και γιατί;

Έχουμε πολύ καλή ανταπόκριση για το ‘Όλα είναι απέραντα’. Επίσης στα live μας βλέπουμε ότι υπάρχει μια προτίμηση στο ‘Δεν είμαι αριθμός’ (το οποίο αποτέλεσε και το πρώτο μας video clip). Κατά τα άλλα έχουμε σχεδόν για όλα μας τα κομμάτια θετικά σχόλια και εκδηλώσεις προτίμησης από τους φίλους μας, αλλά και από ανθρώπους που μας ακολουθούν στα live μας. Δεν έχουμε αναλύσει για ποιο λόγο κάποιο κομμάτι γίνεται περισσότερο αγαπητό από κάποιο άλλο και δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να αναζητούμε συνταγές επιτυχίας. Επιδίωξή μας είναι να δίνουμε βάση και προσοχή στη δημιουργία έτσι ώστε ο ‘διάλογος’ που αναπτύσσουμε με τους ακροατές μας να είναι ειλικρινής και εποικοδομητικός.

Κατά καιρούς έχουμε έρθει αντιμέτωποι με μικρο- διαφωνίες που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία και την καθημερινότητα της μπάντας. Έχουμε την τύχη να συμφωνούμε αρκετά σε θέματα που συνήθως προκαλούν εντάσεις σε γκρουπ και έχουν να κάνουν με την αισθητική, την σύνθεση, το στίχο κλπ. Τέλος απολαμβάνουμε μια εξαιρετική σύμπνοια και αλληλεγγύη σε οικονομικά θέματα και αισθανόμαστε προνομιούχοι που έχουμε καταφέρει (με πολύ κόπο και προσωπικές θυσίες) να αποδεσμεύσουμε το βιοπορισμό της μπάντας από το χρήμα.

Εμφανίζεστε κάπου αυτή την περίοδο;

Δεν εμφανιζόμαστε κάπου σταθερά. Κατά καιρούς οργανώνουμε συναυλίες είτε μόνοι ή σε συνεργασία με άλλα γκρουπ και καλλιτέχνες που εκτιμούμε. Επίσης δίνουμε μεγάλη βαρύτητα και προσπαθούμε να συμμετέχουμε όσο πιο συχνά μπορούμε σε αυτό-οργανωμένα live και φεστιβάλ καθώς και σε συναυλίες αλληλεγγύης. Την Κυριακή 23/04 θα παίξουμε παρέα με τον Γιώργο Λιτσικάκη στο Ίλιον plus (Κοδρικτώνος 17, Αθήνα)

Να περιμένουμε κάτι καινούργιο από εσάς στο άμεσο μέλλον;

Αυτή την περίοδο ετοιμάζουμε τον 2^ο δίσκο μας, ο οποίος ελπίζουμε να είναι έτοιμος μέσα στο 2017. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα θα ανεβάζουμε στο site μας (www.profil.band) και στα μέσα δικτύωσης μεμονωμένα κομμάτια (singles) από τον επερχόμενο δίσκο. Τέλος μέχρι το τέλος του μήνα θα ανεβάσουμε στο site μας και στο κανάλι μας στο youtube (aorata paidia) την live ηχογράφηση 2 κομματιών (θα βρίσκονται και στη νέα μας δουλειά) που κάναμε στο home studio του Jack από τους Despite Everything. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία – συνεργασία και ανυπομονούμε να τη μοιραστούμε με τους φίλους μας.

Ποια είναι η γνώμη σας για την ελληνική μουσική βιομηχανία και πως σας επηρεάζει;

Δεν μας επηρεάζει τίποτα που έχει σχέση με την έννοια βιομηχανία. Η ελληνική μουσική σκηνή μοιάζει να αναγεννάτε. Χαιρόμαστε πάρα πολύ να ακούμε όμορφες μουσικές και δυνατούς στίχους από καινούριους καλλιτέχνες με τους οποίους νιώθουμε ότι μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος και μεράκι για αυτό που κάνουμε. Προσπαθούμε πάντα να αναζητούμε τις ‘καλές ειδήσεις’ και πραγματικά τα τελευταία χρόνια ανακαλύπτουμε συνέχεια νέα project που μας δίνουν έμπνευση και κουράγιο. Με πολλά από αυτά τα γκρουπ και καλλιτέχνες έχουμε προσπαθήσει να έρθουμε σε επαφή και ελπίζουμε στο μέλλον να έχουμε την τύχη να κάνουμε και συνεργασίες. Αναφέρουμε ενδεικτικά Bazοοka, Chinese Basement, Bad Movies, Memphis, Γουρούνια στο Διάστημα, Kollektiva, ΔΟΓΜΑ, Salto Mortale, Norma, Γιώργος Λιτσικάκης,  Αγόρια στον Ήλιο, Τεφλον, Largo, Κωμωδία Θανατου, Μπαλάντες για Φόνους, Λάμβδα, Βασίλης Ράλλης, Rockamora, Amantes Amentes και πολλές άλλες.  Αυτό είναι και το πιο ελπιδοφόρο καθώς μόνο μέσα από προσωπική επαφή, ανταλλαγή απόψεων και ιδεών θα μπορέσουν να ξεπηδήσουν όμορφες μουσικές και διεισδυτικοί στίχοι.

Κλείνοντας πείτε μου μερικούς στίχους από ένα κομμάτι σας δημοσιευμένο ή μη, και γιατί διαλέξατε αυτούς.

‘’Όταν της πόλης ο ιστός, μας κλείνει σφιχτά, κάτι Αόρατα Παιδιά γεννιούνται κρυφά’’. Πρόκειται για τον στίχο με τον οποίο ξεκινάει το τραγούδι ‘Ο φύλακας της φωτιάς’, μιλάει για τα αόρατα παιδιά της γενιάς μας που ελπίζουμε κάποια μέρα να ανάψουν μία ‘φωτιά’ μέσα στα ‘σύννεφα’ και έχουμε χρησιμοποιήσει για τίτλο του 1^ου μας δίσκου.

Σας ευχαριστώ και πάλι για τον χρόνο σας, καλή συνέχεια και εύχομαι να τα πούμε σύντομα από κοντά!

Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ:

http://www.minorunderground.co.uk/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB-21417