Ένα σύνθημα το οποίο πριν λίγες μέρες θα ακουγόταν σαν ένα ακόμα”κλισέ”. Δυστυχώς όχι πια. Ο ζόφος του πολέμου επιστρέφει και – δυστυχώς – ο κόσμος παρακολουθεί έχοντας ξεχάσει την πρόσφατη ιστορία του. Πριν από περίπου μισό αιώνα ο μεγάλος Μπέρτολτ Μπρεχτ έγραφε για τον πόλεμο “ Δεν είναι ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. ¨Όταν τελείωσε ο τελευταίος υπήρχαν νικητές και ηττημένοι. Στους νικημένους ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο.”

Όλοι οι πόλεμοι στην ιστορία έχουν γίνει για έναν και μόνο λόγο. Για την προώθηση οικονομικών συμφερόντων. Συμφερόντων που επιβουλεύονται λίγοι εις βάρος των πολλών. Στον πόλεμο δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο θάνατος, καταστροφή, δυστυχία, αλλά και άφθονο χρήμα. Πως γίνεται να το έχουμε ξεχάσει αυτό? Πως γίνεται να επαναλαμβάνεται η ιστορία και να παρακολουθούμε αμέτοχοι το κακό που έρχεται?

Στην ερώτηση με ποιο “στρατόπεδο” θα πρέπει να συμπαραταχθούμε, η απάντηση πρέπει να είναι μία. Είμαστε – πρωτίστως – με το λαό της Ουκρανίας που δέχεται την αισχρή επίθεση της Ρωσίας και ξεριζώνεται από τα σπίτια του. Αλλά και με τον λαό της Ρωσίας ο οποίος υποφέρει από τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές που ξεδιπλώνει η ολιγαρχία της χώρας του, βιώνοντας φτώχεια, καταπίεση, αδικία και καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος. Επίσης με το λαό κάθε χώρας που τα τελευταία χρόνια έχει ζήσει τη φρίκη των βομβαρδισμών, τον ξεριζωμό, την ξενιτιά, τη φτώχεια και την εξαθλίωση (Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Υεμένη). Είμαστε με το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα και ειδικά με όσους το διεκδικούν μέσα σε απολυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή και την ελευθερία τους.

Ως πολίτες οφείλουμε να σταθούμε απέναντι στους ολιγάρχες και τα συμφέροντά τους. Σε όσους βλέπουν νέες αγορές να “ανατέλλουν” μέσα από τα συντρίμμια που αφήνουν οι πόλεμοι που σχεδιάζουν. Σε όσους πουλάνε πατρίδα και δήθεν εθνικά συμφέροντα για να αγοράσουν όπλα, θάνατο και δυστυχία. Να εξαφανίσουμε από τον δημόσιο διάλογο όσους προσπαθούν να πείσουν για “νόμιμες” και “δίκαιες” πολεμικές επιχειρήσεις. Δεν υπάρχει δίκαιος πόλεμος και αν υπήρχε ποτέ δεν θα γινόταν για το συμφέρον τόσο λίγων.

Τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία (ακριβώς όπως συμβαίνει με κάθε πολεμική σύρραξη που διεξάγεται αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο) μας αφορά άμεσα και αν δεν σηκωθούμε από τον καναπέ μας, θα μας χτυπήσει σύντομα την πόρτα.