συντάκτης/φωτογραφίες: Νάνσυ Αγγελοπούλου

Η επίσκεψή μας αυτή την φορά ήταν στους Προφίλ, σε ένα συγκρότημα φίλων από το Παγκράτι, που παίζει ήδη 20 χρόνια στις αθηναϊκές -και όχι μόνο- σκηνές και σίγουρα έχει πολλά ακόμα να μας πει!

Λίγα λόγια για τους Προφίλ:
Δημιουργήθηκαν το 2000 ως cover μπάντα από τον Πέτρο Κασιμάτη, τον Γιώργο Συλλιγάρδο, τον Μανόλη Ρίζο, τον Σπύρο και τον Ηλία Πολυχρονόπουλο, που ήταν ήδη φίλοι από τα παιδικά τους χρόνια.
Από τότε μέχρι σήμερα, με μερικές αλλαγές στη σύνθεσή τους, έχουν στο ενεργητικό τους σημαντικό αριθμό λάιβ εμφανίσεων σε γνωστούς χώρους της Αθήνας και της επαρχίας (Κύτταρο, Αn club, Six D.o.g.s, Σταυρός του Νότου, Rodeo club, Crow, Μουσική Σκηνή “Αθήνα”, Afterdark, Γυάλινο Upstage).

Δισκογραφικά οι Προφίλ έχουν κυκλοφορήσει αποκλειστικά χέρι – χέρι και σε συναυλίες τους 2 demo E.P. το πρώτο το 2001 και το δεύτερο το 2010 με τον τίτλο “Δεκέμβρης”, ένα ντέμο με τρία τραγούδια που γράφτηκαν την περίοδο των γεγονότων του Δεκέμβρη 2008.  Το πρώτο τους promo l.p. είχε τίτλο “Καλημέρα Τυχερέ Άνθρωπε” και κυκλοφόρησε το 2007. Τον Μάιο του 2015 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ολοκληρωμένο l.p., τα “Αόρατα Παιδιά”, ενώ σύντομα θα έχουμε στη διάθεσή μας το 2ο στούντιο άλμπουμ, από το οποίο ήδη έχουμε ακούσει κάποια δυνατά singles. Η μουσική τους διατίθεται και από την ιστοσελίδα τους, δωρεάν.

Οι Προφίλ συνθετικά κινούνται στον χώρο του ελληνόφωνου ανεξάρτητου ροκ, όμως οι κύριες επιρροές τους προέρχονται από την ξένη κιθαριστική σκηνή ενώ από εγχώριους δημιουργούς τους έχουν εμπνεύσει οι Τρύπες, τα Διάφανα Κρίνα, ο Θ.Παπακωνσταντίνου, τα Υπόγεια Ρεύματα, οι Ενδελέχεια κ.α.

Μια κουβέντα με τους Προφίλ, λοιπόν, αργά τη νύχτα, σε ένα μικρό και ζεστό χειροποίητο στούντιο, μια συζήτηση γύρω από τη μουσική, τα λάιβ, την Αθήνα και βέβαια τα σχέδια της μπάντας:

Νάνσυ: Θα ήθελα φυσικά να μάθω περισσότερα για τα τραγούδια του νέου άλμπουμ.

Προφίλ: Τα δύο τελευταία μας άλμπουμ έχουν ηχογραφηθεί στο δικό μας στούντιο, με δικά μας μέσα. Στα “Αόρατα Παιδιά” η μίξη και το mastering έγιναν αλλού (GFS pro studio), ενώ το άλμπουμ που έρχεται είναι εξολοκλήρου δική μας απόπειρα, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Περιλαμβάνει κομμάτια που υπήρχαν σαν ιδέες ήδη από την περίοδο που γράφαμε τον προηγούμενο δίσκο και μέσα στην πορεία αυτών των 4 χρόνων αρχίσαμε και τα παίζαμε στα λάιβ και τα ηχογραφούσαμε σταδιακά. Ήδη έχουμε δώσει 5 singles, διαδικτυακά. Πειραματιστήκαμε λίγο περισσότερο με τις μελωδίες, με κουρδίσματα, με διάφορους ήχους, έχει αρκετές διαφορές. Οι συνθέσεις είναι λίγο πιο απλές, με διάφορα σημεία όμως στο κάθε κομμάτι που ξεχωρίζουν, λίγο πιο grunge κιθάρες και με κάποιες αναφορές στα stoner μουσικά μας ερεθίσματα. Έχει μια πιο low-fi αντιμετώπιση σα παραγωγή, λίγο πιο “βρώμικος” ήχος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε ασχοληθεί, έχει πιο πολύ να κάνει με τον εξοπλισμό που χρησιμοποιήσαμε.

Ν: Είστε πολλά χρόνια στα προβάδικα, στα λαιβάδικα, στο δρόμο σαν μπάντα.. ποιους συναντήσατε και κάνατε παρέα, συμπράξατε, βοηθήσατε (ή σας βοήθησαν);

Π: Έχουμε συνεργαστεί με αρκετούς μουσικούς της ροκ. Όταν ανοίξαμε τους Ενδελέχεια γνωρίσαμε τον Δημήτρη Μητσοτάκη και τελικά ξαναπαίξαμε πολλές φορές μαζί τους. Ο Αντρέας Βαϊτούδης, παραγωγός και πληκτράς, μας βοήθησε να ολοκληρώσουμε τον πρώτο μας δίσκο. Στο δίσκο που θα κυκλοφορήσει τώρα, ο Δημήτρης Μητσοτάκης έχει γράψει στίχους σε δύο κομμάτια. Σε συναυλίες έχουμε γνωρίσει τον Γρηγόρη Κλιούμη από τα
Υπόγεια Ρεύματα και έχουμε παίξει μαζί, όπως συνέβη και με τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη από Ανοιχτή Θάλασσα.

Πριν δύο χρόνια κάναμε μία live ηχογράφηση και video με τον Τζακ από Despite Everything και Vodka Juniors στα οποία μας έκανε και την παραγωγή. Ακόμη με τον Μάνο, κιθαρίστα και συνθέτη των Universe 217 έχουμε συνεργαστεί σε κάποια τραγούδια μας, στο κομμάτι της παραγωγής. Ο Πέτρος από τους Rockamora υπογράφει
τους στίχους σε κάποια κομμάτια που ακόμα δεν έχουν ηχογραφηθεί. Ο τζαζ ντράμερ Παναγιώτης Κωστόπουλος, και ο Θοδωρής Σοφόπουλος από τους Λάμδα μας βοήθησαν με το στήσιμο εδώ στο δικό μας στούντιο και ο Χρήστος Σπηλιόπουλος (Locomondo, The Soul Vibrators) είχε ηχογραφήσει πνευστά στον πρώτο μας δίσκο.

Ν: Οι περισσότεροι ξέρουμε τι συμβαίνει όταν κοιτάς προς τη σκηνή.. πως βλέπετε εσείς όμως ένα λάιβ από την άλλη πλευρά;

Π: Έχουμε βιώσει μια αλλαγή στη συμπεριφορά του κόσμου, με βασικό πρόβλημα την ώρα που ξεκινάει ένα λάιβ που βέβαια σχετίζεται με την ώρα προσέλευσης του κοινού. Νομίζω παλιά ήταν πολύ χειρότερα, έλεγες στην αφίσα 10, για παράδειγμα και ο κανόνας ήταν ότι θα ξεκινήσεις 12. Τώρα έχουμε πέσει στο 40λεπτο. Σα μπάντα το βιώνουμε λίγο άσχημα αυτό.

Η ώρα έναρξης σε μεγάλο ποσοστό εξαρτάται από την ώρα προσέλευσης του κόσμου. Ακόμα χειρότερα είναι όταν σε λάιβ ή φεστιβάλ υπάρχει support ή opening μπάντα, που ξέρει εκ των προτέρων ότι θα παίξει σε ελάχιστο κόσμο. Είναι η μπάντα που ζεσταίνει το χώρο, έχουμε άπειρα παραδείγματα που το σχήμα που έχει κληθεί να ανοίξει μια συναυλία τελικά είναι καλύτερο από το main act, γιατί μπορεί να χαίρεται που παίζει σε καλύτερο χώρο, με περισσότερο κόσμο, γιατί νιώθει τιμή που ανοίγει μια μπάντα που γουστάρει. Καλό είναι λοιπόν είναι να βοηθάμε τις μπάντες να εμφανιστούν νορμάλ ώρα και να ακούμε τα νέα συγκροτήματα ή καλλιτέχνες που  “ανοίγουν” μια συναυλία. Στα μπαρ που μπορεί να είναι και στέκια είναι λογικό ο κόσμος να μιλάει να λέει τα νέα του και η μπάντα να παίζει κάπου στο βάθος. Τώρα στα λαιβάδικα, εγώ (Γιώργος) δεν έχω αισθανθεί ποτέ άσχημα ή να με ενοχλήσει κάποιος που μιλάει από το κοινό, γιατί καταρχήν δεν ακούω (γέλια). Σίγουρα είναι και δικιά μας, αν θέλεις, υποχρέωση -ένα challenge- να τραβήξουμε την προσοχή του κόσμου, να τον κάνουμε να μας προσέξει, να δει μια μπάντα που γουστάρει αυτό που κάνει. Φυσικά, υπάρχουν και οι μουσικοί από άλλες μπάντες που αποτελούν μεγάλο μέρος του κοινού. Πολλές φορές μάλιστα, αν έρθει ένας μουσικός να σε πιάσει μετά το λάιβ να σου πει κάποια πράγματα θα σου κάνει καλό, έχεις να κερδίσεις. Έχω βελτιώσει πράγματα στο παίξιμό μου από κριτική σε λάιβ (Μανώλης).

N: Ροκ ελληνόφωνο και αγγλόφωνο. Δε θα ρωτήσω γιατί επιλέξατε τα ελληνικά, αλλά ποια είναι η θέση σας πάνω στο θέμα του διαχωρισμού των μουσικών σκηνών, της εγχώριας μουσικής παραγωγής.

Π: Απεχθάνομαι τον όρο “ελληνόφωνη ροκ σκηνή” (Πέτρος) και δεν θεωρώ ότι υπάρχει, είναι ταμπέλα που δεν την αποδέχομαι, η μουσική είναι μία. Δεν είναι απαραίτητο συγκροτήματα που έχουν ελληνικό στίχο να συνεργάζονται ή να κάνουν παρέα. Εγώ δεν ακούω ελληνικό ροκ (Γιώργος) δεν έχω τέτοια ερεθίσματα. Δυστυχώς αυτό που κάποιοι έχουν στο μυαλό τους σαν ελληνικό ροκ, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων (Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Υπόγεια Ρεύματα, Διάφανα Κρίνα), δεν είναι κάτι ενιαίο, δεν έχουν όλες οι μπάντες ή οι σόλο καλλιτέχνες την ίδια αισθητική, δεν θα θέλαμε να μας εντάσσουν κάτω από αυτό, σαν να είναι μουσικό είδος η γλώσσα στην οποία γράφεις στίχους. Ο Γιάννης Αγγελάκας κάποια στιγμή σε συνέντευξη του, όταν πια είχαν διαλυθεί οι Τρύπες, μίλησε για το πως ξεκίνησε η σκηνή και για το πως κάποιοι στη συνέχεια πήγαν να πατήσουν στην πετυχημένη συνταγή, χωρίς όμως συναίσθημα, μόνο για τη δόξα (Μανώλης).

Ν: Οι Προφίλ έχουν γράψει κομμάτι της ιστορίας τους στα Εξάρχεια. Θα ήθελα να μάθω για τις αναμνήσεις σας εδώ αλλά και για το σήμερα της γειτονιάς μας.

Π: Ξεκινήσαμε σαν cover μπάντα και παίζαμε συχνά στη Μουσική Σκηνή Μακάρι. Παρότι δεν είναι πολύ γνωστή σκηνή, έχουν περάσει από εκεί πολλοί καλλιτέχνες και είναι αξιοσέβαστο για τον χώρο ότι παίζεις ακουστικά, χωρίς κανένα απολύτως μέσο ενίσχυσης. Δυο χρονιές λοιπόν κάναμε πάρα πολλά λάιβ στο Μακάρι. Επίσης έχουμε παίξει πολλές φορές στο After Dark, στο Floral, μαγαζιά που πλέον δυστυχώς δεν υπάρχουν, έχουμε εμφανιστεί στο An Club αλλά και σε ένα μαγαζί στο χώρου του πρώην club Next στη Θεμιστοκλέους που μία περίοδο λειτούργησε σα λαιβάδικο. Τα Εξάρχεια είναι το μέρος που πρωτοβγήκαμε, σε μαγαζιά όπως το Dada, το Άλφα Βήτα, το Rezin, το Floral, με βρώμικο από τον Κάβουρα στο χέρι, και πολύ άραγμα στην πλατεία.

Περνώντας πρόσφατα και κοιτώντας στην πάνω πλευρά της πλατείας, βλέποντας τα κλειστά μαγαζιά, μας έκανε πολύ άσχημη εντύπωση. Είναι ξεκάθαρο ότι η περιοχή έχει δεχθεί ένα πόλεμο με πολύ συγκεκριμένη στόχευση, ο οποίος έχει πετύχει το σκοπό του γιατί έχει αρχίσει να αλλοιώνεται το στοιχείο της γειτονιάς και να επικρατεί η τρομοκρατία, ένα luben περιβάλλον που θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μία “κάθαρση” ώστε να γίνει φιλέτο προς πώληση. Υπάρχει αντίστοιχα βέβαια και μία κινητοποίηση του κόσμου και των κατοίκων, την οποία φυσικά βλέπουμε πολύ θετικά. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει η κατάσταση προς μία καλή κατεύθυνση, από τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το τι πραγματικά είναι τα Εξάρχεια. Το πάρκο Ναυαρίνου, οι συναυλίες στην πλατεία, ο κόσμος που δεν απαξιώνει την περιοχή και κυκλοφορεί και άλλες πρωτοβουλίες, δίνουν ζωή και αυτός είναι ο έξυπνος τρόπος αντίδρασης και αντίστασης.

Ν: Πότε θα ακούσουμε τα κομμάτια του καινούργιου δίσκου ζωντανά;

Π: Θα εμφανιστούμε στο six.dogs στις 15 Φλεβάρη και θα παίξουμε πολλά καινούργια κομμάτια από το νέο δίσκο. Μάλιστα κάποια από αυτά δεν τα έχουμε παίξει σε λάιβ. Τα περισσότερα τραγούδια της καινούργιας μας δουλειάς τα έχουμε δοκιμάσει μπροστά σε κοινό. Στην ουσία λοιπόν τώρα θα γίνει μία μίξη κομματιών από το προηγούμενο άλμπουμ “Αόρατα Παιδιά” με το νέο υλικό, δίνοντας όμως λίγο παραπάνω βάρος στο επερχόμενο.
Αρχικό πλάνο ήταν αυτό το λάιβ να είναι η παρουσίαση του δίσκου αλλά επειδή αποφασίσαμε αυτή να είναι μία εντελώς δική μας δουλειά, ο χρόνος που χρειάστηκε τελικά είναι περισσότερος και η παρουσίαση τώρα προγραμματίζεται για την άνοιξη. Αυτή μας η εμφάνιση έρχεται να μας βγάλει λίγο από το στούντιο και τη διαδικασία των ηχογραφήσεων και μίξεων, να περάσουμε καλά με τους φίλους που τόσα χρόνια μας στηρίζουν και έχουν καιρό να μας δουν, αλλά και με καινούργιους φυσικά.

Οι Προφίλ είναι:
Πέτρος Κασιμάτης (φωνητικά, τρομπέτα)
Ηλίας Πολυχρονόπουλος (μπάσο)
Μανώλης Ρίζος (τύμπανα)
Γιώργος Συλλιγάρδος (κιθάρες)

Προφίλ Live

Που
Six Dogs
Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι

Πότε
Σάββατο 15 Φεβρουαρίου στις 21:00

Εισιτήρια
3 ευρώ